12 februari 2018 7:30
Afgelopen week is Wim Kwant, oud-bestuurder en het enige erelid van Rolder Boys op 89-jarige leeftijd overleden. Wim was vanaf 1943 lid van Rolder Boys en was ruim dertig jaar secretaris en wedstrijdsecretaris. Eerder had hij al zitting in de pupillencommissie en het jeugdbestuur. Vanwege zijn grote verdiensten en langdurige inzet werd hij in 1989 door de leden benoemd tot erelid. De vereniging is Wim veel dank verschuldigd. Wij gedenken hem met groot respect. Zijn betrokkenheid en inzet zal voortleven in de Wim Kwant kamer, zoals de bestuurskamer van Rolder Boys sinds zijn terugtreden in 2003 heet.
Wim Kwant, een bestuursveteraan
Wim Kwant kon zich een leven zonder Rolder Boys moeilijk voorstellen. Hij verhuisde dan wel als kind van vijf naar Assen, maar op zijn dertiende kwam hij terug en zodra hij in 1943 op zijn vijftiende als spelend lid bij de club terecht kon is hij meteen aan de gang gegaan. Er waren toen voor jongens van zijn leeftijd nog geen B's. Hij kon meteen terecht in de A's en als het zo uitkwam kon hij meteen ook invallen bij de senioren. En dat deed hij met verve. Klein van stuk als hij was, was hij voor geen enkele tegenstander beducht en winnen wilde hij. Met die instelling heeft hij tot zijn vijfenveertigste gespeeld, voornamelijk als aanvoerder van het tweede en zo nu en dan ook in het eerste.
De liefde voor voetbal en voor Rolder Boys in het bijzonder had hij van huis uit meegekregen: Wim's vader was jarenlang bestuurslid geweest van Rolder Boys. Ook Wim heeft een hele reeks van functies binnen de vereniging achter de rug. In 1962 werd hij secretaris van de pupillencommissie. Dat was een organisatie die toen nog niet via de bond liep. Het was een onderlinge competitie tussen een aantal verenigingen die zelf zoiets wilden. In 1972 trad Wim toe tot het bestuur en werd hij secretaris van het jeugdbestuur. Vijf jaar lang, vanaf seizoen 1981-1982, was hij ook zaalcompetitieleider. In 1981-1982 benoemde de vereniging Wim tot algemeen secretaris en ook wedstrijdsecretaris. Deze combinatie van zware functies bleef hij vervullen tot 2003, een jaar na het 75-jarig jubileum van Rolder Boys en tevens het jaar waarin hij dertig jaar bestuurslid was.
Voor alles wat Wim gedaan heeft, is hij terecht op verschillende manieren gehuldigd. Hij werd in 1968 benoemd tot Lid van Verdienste van Rolder Boys en werd in 1989 Erelid. In 1993 kreeg hij de gouden speld van Rolder Boys voor 50 jaar lidmaatschap en in 1999 kreeg Wim de KNVB-waarderingsspeld in zilver voor grote en langdurige inzet.
Al het werk dat Wim Kwant voor de vereniging verzet heeft ging natuurlijk niet zomaar vanzelf. Voor het secretariaatswerk had hij een goede basis door zijn baan als Hoofd Administratie van de Raad voor de Kinderbescherming, maar bovenal was het de steun die hij kreeg van het thuisfront, van zijn vrouw Zwaantje (overleden in 2013). Zij ging altijd kijken als Wim thuis speelde, ook toen de kinderen nog klein waren. De kinderwagen ging dan gewoon mee naar het veld. Toen de kinderen groter werden kwam er in huis op het gegeven moment een kamer vrij en toen vond Zwaantje de woonkamer niet langer de meest geschikte plek voor de papierwinkel van de vereniging. Daarmee werd Wim naar boven verbannen, waar hij lange tijd een aparte Rolder Boys-kamer had. Vijf jaar lang was Zwaantje bovendien ook zelf actief in de vereniging als lid van de Kantinecommissie. Zwaantje moest veel uren zonder Wim doorbrengen, als hij boven in de weer was en ook vanwege alle avonden dat Wim voor de vereniging buitenshuis moet zijn. Dat hadden ze er alle twee best voor over. Hun liefde voor het voetbal was groot en hun liefde voor de club nog groter. Ze vonden dat een club die zo'n bijzondere plaats inneemt in Rolde, bij jong en oud en hoog en laag, dat zeker waard is. De uren die ze daardoor niet samen kunnen doorbrengen, maakten ze dan weer goed door samen lange fietstochten te maken.
In maart 2015 bezocht Wim voor het laatst zijn vertrouwde Sportpark Boerbos om de nieuwe tribune te komen bewonderen. Hij is 89 jaar geworden.
Naschrift: een deel van dit artikel verscheen eerder in het Rolder Boys magazine (editie 2001-2002, p. 9).
